SAMOTNOSC

OD PEWNEGO CZASU KAZDY PORANEK MA TAKI SAM SMAK... SMAK GORYCZY PRZEPLATANY GORZKIM SMAKIEM SMUTKU... BUDZE SIE ... WIDZE SLONCE KTORE ZAGLADA DO MOJEGO POKOJU... JEGO PROMIENIE PORAZ KOLEJNY BUDZA MNIE SWOIM BLASKIEM... :( TAKI ZWYCZAJNY PORANEK ... NICZYM NIE ROZNIACY SIE OD INNYCH... A JEDNAK :( KAZDEGO RANKA JEST GORZEJ KAZDEGO DNIA MOCNIEJ TESKNIE... Z KAZDYM KOLEJNYM NOWYM DNIEM SAMOTNOSC USILUJE PRZYPOMNIEC MI O SOBIE... ALE PRZECIEZ JA DOSKONALE WIEM ZE ONA ISTNIEJE I TOWARZYSZY MI W MOJEJ WEDROWCE ZYCIA... SAMOTNA ... NIE SAMOTNA... JAKA JA WKONCU JESTEM?... NIE MOGE PRZECIEZ W PELNI SWIADOMA POWIEDZIEC ZE JESTEM SAMOTNA! BO JAK MOZNA NAZWAC SAMOTNOSCIA....COS TAK CUDOWNEGO CO ZDARZYLO SIE W MOIM ZYCIU! KOGOS TAK KOCHANEGO KTO OTWORZYL MI OCZY I ZAPALIL WSZYTSKIE SWIATLA... WIEM ZE JEST... ZAWSZE PRZY MNIE...CZUJE JEGO OBECNOSC MYSLAMI.... CALYM SERCEM! CODZIENNIE ZAPEWNIA MNIE O SWOJEJ MILOSCI I SILNYCH UCZUCIACH... I JA MU WIERZE BO CZUJE TO.... SAMOTNA NIE SAMOTNA... ALE STESKNIONA.... ZA WSZYTSKIM CO NAJPIEKNIEJSZE.... MOJA SAMOTNOSC NOSI TWOJE IMIE... MARCIN.....