Bez tytułu

Dwoje ludzi naprzeciw siebie stoi,
To, co jest za Nimi w ogóle nie liczy się,
Ich dłonie, jak koszyk, splecione,
Każde drobne rozstanie obojga boli.
Stoją tak dwoje wtuleni w siebie,
Jedno drugiemu w potrzebie zawsze pomoże,
Najważniejsza dla nich druga połowa jest,
Zawsze razem patrzą, jak gwiazdy świecą na niebie.
Bez przerwy swoje obrazy w sercach noszą,
W swoich oczach są idealni,
Nikt tak mocno kochających się dwojga nie rozdzieli,
Oni tylko o bycie razem los proszą.
Księżyc i gwiazdy twarze ich oświetlają,
Widać te magiczne miłosne spojrzenia,
Cudownie silna miłość łączy tych dwoje,
Na długo w ich pamięciach wspólne chwile zostają
I wciąż powstają nowe jeszcze bardziej wspaniałe...